Op het land waar het leven goed is…
“Een behang met het lied…op het land waar het leven goed is..”.

Hoofddoeken anno 1993-2011..

Sinds 1993 [zie artikel Rijksmuseumkrant in 1999 en artikel in het Noord Hollands Dagblad 2005] werk ik met het beeld van vrouwen op schilderijen van Vermeer, van Gogh, Rembrandt, Pieter de Hoogh, omdat ik ontdekte dat tot 100 jaar geleden vrouwen op schilderijen meestal hoofddoeken dragen, zij het om verschillende redenen. Tegenwoordig zie ik steeds meer kunstenaars met dit gegeven werken. Het is een mooie spiegel en een goed beeld om het dragen van een hoofddoek aan de orde te stellen. De hoofddoek [het bedekken van het hoofd] is vaak een symbool om de maagdelijkheid te beschermen [nonnen], hoewel een sluier ook verleidelijk kan werken of om hygiënische of praktische redenen wordt gedragen.

Na alle beelden van gesluierde vrouwen had ik de behoefte om met het omgekeerde te werken: openlijke seksualiteit. Met name ook om de dubbele moraal die ik signaleer: aan de ene kant kan het niet gek genoeg en lijkt extreme platte seks de norm, aan de andere kant wordt de maatschappij steeds preutser, het lijkt soms zelfs erg op de jaren 50 uit de vorige eeuw. Dat komt niet door de buitenlandse [moslim] invloeden, eerder door onze angst daarvoor. Als gereformeerd opgevoed meisje zijn veel thema’s die hierbij aan de orde komen voor mij bekend terrein. Ook op andere terreinen lijkt de wereld aan de ene kant steeds extremer en openlijker en aan de andere kant steeds normatiever, angstiger.

Expositie ‘Osmosis’ in Babel, Utrecht 2005

Op deze expositie van digt-paint heb ik een wand in de expositieruimte behangen en daar een aantal prints op doek op opgehangen

Op het land waar het leven goed is…
“Een behang met het lied…op het land waar het leven goed is..”.

Hoofddoeken anno 1993-2011..

Sinds 1993 [zie artikel Rijksmuseumkrant in 1999 en artikel in het Noord Hollands Dagblad 2005] werk ik met het beeld van vrouwen op schilderijen van Vermeer, van Gogh, Rembrandt, Pieter de Hoogh, omdat ik ontdekte dat tot 100 jaar geleden vrouwen op schilderijen meestal hoofddoeken dragen, zij het om verschillende redenen. Tegenwoordig zie ik steeds meer kunstenaars met dit gegeven werken. Het is een mooie spiegel en een goed beeld om het dragen van een hoofddoek aan de orde te stellen. De hoofddoek [het bedekken van het hoofd] is vaak een symbool om de maagdelijkheid te beschermen [nonnen], hoewel een sluier ook verleidelijk kan werken of om hygiënische of praktische redenen wordt gedragen.

Na alle beelden van gesluierde vrouwen had ik de behoefte om met het omgekeerde te werken: openlijke seksualiteit. Met name ook om de dubbele moraal die ik signaleer: aan de ene kant kan het niet gek genoeg en lijkt extreme platte seks de norm, aan de andere kant wordt de maatschappij steeds preutser, het lijkt soms zelfs erg op de jaren 50 uit de vorige eeuw. Dat komt niet door de buitenlandse [moslim] invloeden, eerder door onze angst daarvoor. Als gereformeerd opgevoed meisje zijn veel thema’s die hierbij aan de orde komen voor mij bekend terrein. Ook op andere terreinen lijkt de wereld aan de ene kant steeds extremer en openlijker en aan de andere kant steeds normatiever, angstiger.

Expositie ‘Osmosis’ in Babel, Utrecht 2005

Op deze expositie van digt-paint heb ik een wand in de expositieruimte behangen en daar een aantal prints op doek op opgehangen